Het is niet alleen de naam die nieuwsgierig maakt, maar ook de charme van het vrijstaande
éénlagige bouwwerkje op de hoek van de Vlugthovenstraat en de Kerkweg. Het is ondanks
zijn dubbele inrijdeuren duidelijk niet zomaar een garage. Zie de versiering met het
decoratieve houtsnijwerk in de geveltoppen, het roosvenstertje aan de kant van de Kerkweg,
de neggeblokken aan de dagkanten.
Waarschijnlijk niet dit laat negentiende-eeuwse bouwwerkje, maar het daaraan
voorafgaande (mogelijk houten) optrekje op deze plek was vanaf 1762 de behuizing van de
brandspuit. Dat was indertijd een indrukwekkend apparaat, gemonteerd op een platte kar
met grote wielen. Er stond een door een paar man te bedienen pomp op (water genoeg in
de rellen en beekjes) en een drukspuit zodat je bij een brand niet alleen maar emmertjes
water hoefde te plenzen, maar ook gericht de vuurhaard kon bereiken. Het is niet
ondenkbaar dat het oorspronkelijke gebouwtje werd vervangen toen de oude brandspuit
plaats maakte voor een moderne door stoom aangedreven pomp en spuit.
De vriendelijke buurman aan de Kerkstraat wist te vertellen dat er tenminste na 1980 (toen
hij daar kwam wonen) niks brandweerachtigs meer plaatsvond, wel herinnert hij zich dat het
diende als zoutopslagplaats en opslagruimte voor een straatveger. Kort nadat hij er was
komen wonen bood de gemeente het gebouwtje hem en zijn buurman te koop aan, waarop
zij gretig ingingen. Er was eens iemand van Rijksmonumenten komen kijken, maar met alle
‘verbeteringen’ die in de loop der tijd waren aangebracht kon hij er geen monument meer
van maken.
Tekst: René Stommel
Foto: Florian van der Horst